√ จอแสดงผล: จอดิจิตอล LCD คมชัด

√ วิธีการวัดความดัน: วิธี Oscillometric

√ ช่วงที่วัดได้: 0-299 มม. ปรอท, ชีพจร 40-180 ครั้ง/นาที

√ ความแม่นยำ: ความดัน 3 มม. ปรอท, ชีพจร ± 5% ของค่าที่วัดได้

√ หน่วยความจำ: 60 ค่า พร้อมวันที่และเวลา

√ พลังงานไฟฟ้า: DC6V 4 W, ถ่าน AA 1.5 V 4 ก้อน หรือที่ชาร์จไฟ AC Adapter

√ อายุการใช้งานของถ่าน: ใช้วัดผลได้ประมาณ 1,000 ครั้ง

√ น้ำหนักเครื่อง: 280 กรัม (ไม่รวมถ่าน)

√ น้ำหนักผ้าพันแขน: 130 กรัม

√ ขนาด: 107x79x141 มม. (กว้างxสูงxลึก)

√ ขนาดผ้าพันแขน: เส้นรอบวงแขน 22-32 ซม.

√ วัสดุผ้าพันแขน: ไนล่อน และ โพลีเอสเตอร์

√ สิ่งที่บรรจุในกล่องผลิตภัณฑ์: เครื่องวัดความดันโลหิต ผ้าพันแขน คู่มือการใช้งาน แบตเตอรี่ 1 ชุด และกระเป๋าเก็บอุปกรณ์

√ รับประกัน 5  ปี

“ภาวะ ความดันโลหิตสูง” มักไม่มีอาการบ่งบอก ผู้ป่วยอาจไม่เคยรู้ตัวจนกระทั่งได้รับการตรวจความดันโลหิตเบื้องต้นเมื่อเข้ารับการรักษาหรือตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล หรือ การตรวจด้วยเครื่องวัดความดันโลหิตด้วยตนเอง

การตรวจพบภาวะความดันโลหิตสูง และรับการรักษาตั้งแต่เนิ่น ๆ นั้น สามารถป้องกันการเกิดโรคหัวใจ โรคหลอดเลือดสมอง โรคไตเรื้อรัง รวมถึงโรคต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับตาได้ บุคคลทั่วไปควรตรวจความดันโลหิตเป็นประจำเมื่อมีอายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไป ความถี่ในการตรวจวัดความดันที่เหมาะสมตามช่วงอายุ มีดังนี้

– ผู้ใหญ่อายุตั้งแต่ 40 ปีขึ้นไป ควรตรวจความดันโลหิต 1 ครั้งต่อปี
– ผู้ที่มีความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะ ความดันโลหิตสูง เช่น มีน้ำหนักตัวเกินมาตรฐาน มีภาวะอ้วน และผู้ที่มีความดันโลหิตในระดับปกติถึงระดับสูงอยู่ที่ 130-139/85-89 มิลลิเมตรปรอท ควรตรวจวัดความดันโลหิต 1 ครั้งต่อปี
– ผู้ใหญ่อายุตั้งแต่ 18-39 ปีที่มีความดันโลหิตต่ำกว่า 130/85 มิลลิเมตรปรอทที่ไม่มีปัจจัยเสี่ยงอื่นใด ควรได้รับการตรวจความดันโลหิตทุก 3-5 ปี

ภาวะความดันโลหิตสูง มักไม่มีอาการบ่งบอก ผู้ป่วยอาจไม่เคยรู้ตัวจนกระทั่งได้รับการตรวจความดันโลหิตเบื้องต้นเมื่อเข้ารับการรักษาหรือตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล หรือ การตรวจด้วย เครื่องวัดความดันโลหิต ด้วยตนเอง

“การวัดค่าความดันโลหิตเป็นประจำจะช่วยตรวจเช็คสภาพร่างกายและแจ้งเตือนได้เมื่อร่างกายมีความผิดปกติ ซึ่งคุณนั้นสามารถทำเองได้ที่บ้าน แต่สิ่งสำคัญคือ การเลือกซื้อเครื่องวัดความดันโลหิตที่ได้คุณภาพ ซึ่งเรามีข้อแนะนำดีๆ เกี่ยวกับการเลือกซื้อมาฝาก” ดังนี้

√ เลือกใช้ เครื่องวัดความดันโลหิต แบบอัตโนมัติหรือแบบดิจิตอล เนื่องจากเราไม่ได้เป็นบุคลากรทางการแพทย์ ดังนั้นอาจมีความรู้หรือทักษะไม่มากพอในการใช้งานเครื่องวัดความดันแบบปรอทได้ เพื่อให้ได้ค่าที่ถูกต้องและใช้งานได้ง่าย จึงควรเลือกใช้ เครื่องวัดความดันโลหิต แบบอัตโนมัติจะดีที่สุด โดยเครื่องวัดความดันแบบอัตโนมัตินั้นจะแบ่งออกเป็นเครื่องวัดความดันที่ต้นแขน ซึ่งจะได้ค่าความดันโลหิตที่ใกล้เคียงกับความเป็นจริงมากที่สุด แต่จะมีขนาดค่อนข้างใหญ่ ไม่ค่อยสะดวกต่อการพกพา และเครื่องวัดความดันที่ข้อมือ เป็นเครื่องวัดที่ใช้งานสะดวกเพราะมีระบบสูบลมและคลายลมอัตโนมัติ ใช้งานง่าย มีขนาดกะทัดรัด สามารถพกพาได้สะดวก แต่เวลาที่ทำการวัดก็ต้องวางข้อมือให้อยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกับหัวใจเพื่อให้ได้ค่าที่ใกล้เคียงกับความเป็นจริงมากที่สุด

√  เลือกใช้เครื่องวัดความดันโลหิตที่มีแรงดันไฟต่อเนื่อง สม่ำเสมอ มีความเสถียร เพื่อให้ได้ค่าความดันโลหิตที่เที่ยงตรง ไม่คลาดเคลื่อน ซึ่งอาจส่งผลเสียต่อตัวผู้วัดได้ ดังนั้นทางที่ดีให้เลือกใช้ เครื่องวัดความดันโลหิต ที่ใช้ถ่านไฟที่มีประสิทธิภาพสูงอย่างถ่านอัลคาไลน์ 5 โวลต์ดีกว่าการเลือกใช้ถ่านราคาถูกทั่ว ๆ ไปซึ่งอาจมีกำลังไฟไม่สม่ำเสมอ อย่างไรก็ตามหากมีการใช้งานอยู่บ่อย ๆ เพื่อความมั่นใจอาจเลือกเป็นแบบที่มีสายอะแดปเตอร์ให้ชาร์จไฟไปเลยก็ได้

√  เลือกใช้ เครื่องวัดความดันโลหิตที่ผ่านการรับรองมาตรฐาน เพื่อรับประกันคุณภาพของเครื่องวัดความดันนั้น ๆ โดยให้มองหาสัญลักษณ์ CE (European Conformity: CE) หรือสัญลักษณ์ UL (Underwriters’ Laboratories: UL) เหล่านี้คือสัญลักษณ์ที่บ่งบอกว่าเครื่องมือวัดความดันโลหิตนั้น ๆ ได้รับการออกแบบและมีการผลิตที่ได้มาตรฐานความปลอดภัยตามข้อบังคับอุตสาหกรรมสหภาพยุโรปนั่นเอง หรือจะมองหาเครื่องหมาย มอก. ตามมาตรฐานของประเทศไทยก็ได้เช่นกัน

ค่าระดับความดันโลหิตที่ได้มีหน่วยเป็นมิลลิเมตรปรอท (mmHg) โดยจะแสดงเป็น 2 ตัวเลข คือ

√ ตัวเลขบน เรียกว่า ค่าความดันโลหิตซิสโตลิก (Systolic Blood Pressure) เป็นความดันสูงสุด ในหลอดเลือดแดงขณะหัวใจบีบตัวและสูบฉีดเลือดไปเลี้ยงส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย
√ ตัวเลขล่าง เรียกว่า ความดันโลหิตไดแอสโตลิก (Diastolic Blood Pressure) เป็นความดันต่ำสุด ในหลอดเลือดแดงขณะที่หัวใจคลายตัวระหว่างพักจากการสูบฉีดเลือด
ทั้งนี้ ค่าความดันโลหิตทั้ง 2 ตัวเลขต่างมีความสำคัญ หากตัวเลขใดตัวเลขหนึ่งที่สูงเกินไปอาจหมายถึงการมีภาวะ ความดันโลหิตสูง แต่โดยทั่วไปแพทย์จะให้ความสนใจกับตัวเลขบนมากกว่า เพราะการมีค่าความดันซิสโตลิกสูงเป็นปัจจัยเสี่ยงสำคัญของโรคหัวใจและหลอดเลือด โดยเฉพาะในผู้ที่มีอายุ 50 ปีขึ้นไป ส่วนใหญ่ค่าความดันตัวบนนี้จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ตามอายุ เนื่องจากความฝืดและพองตัวของหลอดเลือดแดงที่เพิ่มขึ้น รวมถึงการสะสมของคราบหินปูนเป็นเวลานาน และความเสี่ยงต่อการเกิดโรคเกี่ยวกับหัวใจและหลอดเลือดที่สูงขึ้น